Nico Bakker Framebouw

Augustus 2010

                                                                                                                                                                                                                                                    

Op bezoek bij Nico Bakker

Nico Bakker begon in 1968 met racen op een Ducati 250cc net als Theo Bult in die dagen. Het racen ging niet verkeerd, maar Nico's hart ging toch steeds meer uit naar de techniek. Zo was hij niet tevreden over de bestaande frames en begon er één voor zichzelf te bouwen. Het door hem gebouwde frame stuurde veel beter dan het originele en zo kreeg Nico al snel verzoeken van collegarijders om er ook één voor hen te bouwen. Van het één kwam het ander en het duurde maar even, renners vanuit alle windstreken kwamen bij Nico over de vloer om een frame te bestellen. Zo begon het 40 jaar geleden allemaal en ondertussen is Nico al weer ruim 35 jaar zelfstandig ondernemer. Voor mij reden genoeg om bij deze man op bezoek te gaan en te kijken wat deze man nu nog zoal doet. Via de mail contact gezocht met Nico en de afspraak is dat wij op vrijdagmorgen 13-08-2010 een bezoek zullen brengen bij Nico Bakker in Heerhugowaard. Tom Tom wijst ons de weg en tegen half tien arriveren wij bij Nico voor zijn werkplaats. Na twee uur rijden worden de benen even gestrekt en we kijken eens om ons heen. Een klein knus huisje met een werkplaats, niets verraad hier aan de buitenkant dat we hier bij 's werelds bekendste framebouwer zijn. Als we de openstaande deur doorlopen komen we gelijk in de werkplaats en kijken om ons heen. Het wordt nu al iets duidelijker waar we zijn en een medewerker vraagt netjes "kan ik u helpen". We vertellen dat we voor Nico komen en hij brengt ons keurig bij Nico die volop aan het werk is. De geur van metaal en koelolie wat ik vroeger op school leerde kennen is hier nog steeds aanwezig. Ook het uiterlijk doet mij aan vroeger terugdenken. Geen robots of ander digitaal spul maar hier nog het echte ouderwetse handwerk. Nico steekt van wal, het is vakantieperiode en niet alle medewerkers zijn aanwezig, je komt dus op een mooi rustig tijdstip. Er staan diverse motorfietsen die half gestript zijn omdat er iets verandert of verbetert moet worden. Achter in de hoek staat een in aanbouw zijnde BMW, zo één heb ik nog nooit gezien. Nico zegt, deze fiets wordt op verzoek van een klant gebouwd. Deze klant heeft deze fiets ooit op een beurs zien staan maar is door BMW nooit in produktie gebracht. De man had wel foto's en schetsen en kwam bij Nico met de vraag, kun jij dit voor mij bouwen? Dit is natuurlijk koren op de molen van Nico en Nico verklaart, zoiets kost natuurlijk een paar centen maar als je met de prijs overéénstemming kunt bereiken dan heb je de rest ook zo rond en kan het bouwen beginnen. Ik loop eens om de fiets en kijk vol bewondering naar de in aanbouw zijnde benzinetank. Ongelooflijk hoe hier uit één plaat aluminium een tank geklopt wordt. Nico's vrouw roept door de werkplaats, de koffie is klaar, en gezamelijk lopen we naar de kantine waar Nico's vrouw voor iedereen koffie inschenkt. We maken kennis met de rest van de medewerkers en genietend van de koffie begint het gesprek over, hoe kan het anders, motoren! Nico herinnert zich hoe de grote drie van Nederland, Boet, Wil en Jack een enorme reclame voor hem waren. Toen deze jongens in hun topdagen zaten gebruikten ze frames of andere onderdelen van mij. Zo kreeg ik natuurlijk veel vraag naar mijn frames want deze drie jongens bewezen wel even hoe snel je met een Bakkerframe de hoek om kon! Vele verhalen passeren de revu en als de medewerkers weer keurig op eigen houtje aan het werk gaan gaat ons gesprek verder. Er is in al die jaren veel veranderd zegt Nico, de Japanners bouwen nu zelf ook goede frames, dus ligt daar geen boterham meer voor mij, althans niet zoals toen. Maar nu komt de veelzijdigheid van Nico boven. Hij is niet alleen framebouwer maar is gewoon metaalbewerker in de ruimste zin van het woord want hij kan meer, veel meer dan alleen frames maken. Gietwielen, zowel voor motoren als auto's kan hij perfect richten. Een autowiel wat even een stoeprand heeft meegepakt wordt door Nico weer perfect gericht. 's Morgens gebracht is 's avonds weer klaar, want zo stelt Nico, de garage waar de klant de auto heeft gebracht wil de auto natuurlijk weer zo snel mogelijk naar buiten hebben want de volgende auto moet op de brug en de klant moet weer kunnen rijden! Voor dit richten heeft Nico zelf een machine ontwikkeld en gebouwd. Hij vertelt met trots, soms komen er wielen binnen die al een rondje door Nederland zijn geweest, maar de meeste lukt het dan niet om het wiel te richten en wij zijn dan trots omdat het ons wel lukt! Ondertussen heb ik een shaggy gedraaid en wil even naar buiten om deze in brand te steken. Buiten aangekomen laat Nico mij in een andere schuur het een en ander zien. Een Baracuda waar hij nog steeds trots op is, een oude antieke grasmaaier met nog een gietijzeren frame waar hij een uitlaatje voor moest maken. Ook hier weer het bewijs dat hij meer kan dan frames maken. Als mijn shaggy op is gaan we weer naar de werkplaats, één van de medewerkers heeft de winnende motor van Jack binnen gezet. Deze fiets oogt nog steeds heel mooi. Is hij nu echt zo mooi vraag ik mij af of komt het door de nostalgie wat deze motor met zich meebrengt? Veel tijd om na te denken heb ik niet want ondertussen wordt er ook even een Benelli 350cc viertakt naar binnen gerold. Ik kijk mijn ogen uit, deze bij eerste aanblik zo rustig ogende werkplaats herbergt ongelooflijk veel nostalgie. Iets verderop staat een half uitgeklede motorfiets met een Suzuki blok. Ik herken het type niet en Nico zegt glimlachend, hier is er maar één van op de wereld. Deze klant had de wens om een motorfiets te hebben met de souplesse van een Suzuki blok en de zitpositie van een BMW GS. Geen probleem toch, Nico bouwt dat dan. Dit is het bekende type frame waarbij de framebuizen aan de zijkant langs het blok lopen. Dit is ontstaan in de tijd dat ik frames bouwde voor de Endurance race vertelt Nico. In die tijd waren de blokken nog minder gecompliceerd dan nu en de vraag toen was: we moeten de cylinderkop kunnen vervangen zonder het blok uit te hoeven bouwen. Even verderop staat een kist met ruwe gietstukken. Dit zijn onderdelen van een wielophanging van oude raceauto's die gerestaureerd moeten worden. Nico krijgt dit ruw binnen en bewerkt alles met de CNC gestuurde freesmachine tot alle maten binnen de fabriekstolerantie zijn, ook hier weer blijkt zijn veelzijdigheid! Mijn verbazing en bewondering voor deze zo rustig ogende man groeit. Iedere werknemer weet zijn plek en kent zijn taak, het lijkt hier allemaal zo vanzelf te gaan. We lopen verder en komen dan bij iets wat ik hier echt nooit verwacht had, een uit vol aluminium gefreesde cylinderkop van een 50cc Parilla. De twee kleine klepjes zitten keurig in de prachtig gefreesde bronzen zittingen. Nico ziet mijn verbaasde gezicht en zegt, deze zijn nergens meer te koop en zo kwam deze klant hier met het verzoek of ik deze na kon maken! Ook dat is geen probleem voor Nico en terwijl ik het prachtige exemplaar nog eens bestudeer zegt één van Nico's medewerkers, deze is beter dan de originele kop. Doordat het uit vol aluminium is gemaakt is hij minder poreus dan een gegoten exemplaar, de koelribben zullen minder snel afbreken en als we hem nog gaan zandstralen dan zie je het verschil met een originele echt niet meer! Het is echt ongelooflijk als je ziet wat Nico met zijn freesmachine kan maken. Een balhoofd voor een Honda 125cc racer uit vol aluminium gefreesd met luchtinlaat voor de airbox, trekstangen voor de achtervering van de BMW motorfietsen in verschillende lengtes, hevelsystemen voor de bediening van een progressief achterveersysteem voor diverse racers. Beste mensen, ik heb zoveel gezien wat ik niet had verwacht. Ik ging hier naar toe met het idee om info te verzamelen over het verleden en daar een verhaal over te schrijven. Nico's enthousiasme en trots over zijn heden is zo groot en mijn verbazing is zeker niet minder dat wij maar moeilijk een eind aan deze ontmoeting kunnen krijgen. Steeds als ik denk nu weet ik genoeg voor mijn verhaal weet Nico iets nieuws te bedenken, zo ook nu weer. Nico begint opnieuw, ik werd ooit gebeld door de Sterrenwacht uit Westerbork. Via via waren ze aan mijn adres gekomen en vroegen informatie over diverse soorten aluminium, het gewicht en treksterkte. Wat was namelijk het geval: bovenop deze schotels zit een stalen huis gemonteerd wat vol zit met electronica en ander digitaal spul. Dit is de laatste jaren zo uitgebreid dat het onderstel waar deze kast op staat de kracht niet meer aan kan en men is op zoek naar een lichter huis wat kilo's betreft. Nico hoort het verhaal even aan en zegt, mag ik een prijsopgaaf doen voor deze kasten? Een lang verhaal kort maken, de Sterrenwacht nabij Westerbork met al zijn electronica en digitale apparatuur is gehuisvest in een Nico Bakker kast! Onderdelen voor klassieke auto's die niet meer leverbaar zijn worden bij Nico nagemaakt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Uiteraard hangt er dan een prijskaartje aan, maar beter duur als niet te verkrijgen. Nico staat te boek als framebouwer, maar deze man levert ondertussen een heel breed scala aan producten waar je je vingers bij aflikt! Geen modern pand, ook geen sjieke (dure) dame op de receptie, maar mensen met vakkennis en liefde voor hun beroep. Het is mij nu duidelijk waarom een framebouwer uit de zeventiger jaren in 2010 nog steeds actief kan zijn en ondanks de recessie nog steeds keurig overeind staat.

M.vr.gr. Ben Looijen 

 

Bazzer.nl